De eerste motordag gaan we lekker vroeg weg. We ontbijten in het hotel Stratosphere en om een uur of 06:30 staan we bij de motoren. Dat heeft als voordeel dat het nog niet zo druk is in de stad en dat het nog niet zo heet is. Voordat we al onze spullen in en op de motor hebben en we klaar zijn om te vertrekken zijn we ook al weer wat tijd kwijt, maar rond een uur of 07:00 zullen we wel rijden, denk ik.
We verlaten dan het hotel en rijden in zuidelijke richting over de Las Vegas Boulevard, a.k.a. The Strip. Na 0,3 mijl slaan we linksaf naar de East Sahara Avenue. We rijden zodoende de stad uit. Na drie mijl slaan we rechtsaf naar de Boulder Highway. Las Vegas en Boulder City zijn bijna aan elkaar vergroeid.
Ter plaatse moeten we maar kiezen of we over de nieuwe Hoover Dam Bypass gaan of dat we over de Hoover Dam rijden. Afhankelijk van de hoeveelheid tijd die we hebben, kunnen we hier ook ervoor kiezen om beide te doen: eerst over de Hooverdam en daarna terugrijden om alsnog onze weg te vervolgen over de brug. Deze brug heet officieel "Mike O'Callaghan-Pat Tillman Memorial Bridge". De brug is op 19 oktober 2010 pas open gegaan, dus hoe de feitelijke situatie nu is, weet ik ook niet. Misschien in de doorgaande weg US 93 vanaf de dam nu wel afgesloten. We zullen zien.
Daarna koersen we verder richting het zuiden. Over een hete en gortdroge weg met zeer weinig verkeer rijden we in één rechte lijn zonder enige bocht in Zuidoostelijke richting. Dat houden we ongeveer 55 mijl vol. Daar vinden we de afslag naar "Grasshopper Junction". Hier gaan we niet rechtsaf naar Grasshopper Junction, maar linksaf naar County Road 125 in de richting van ons eerste "spookstadje", Chloride.
Chloride is niet helemaal verlaten, maar het was vroeger een mijnstadje. Opgericht in 1860 en een stop voor de Butterfield Stage Coach volgde de Santa Fe Railroad in 1898. In 1944 werd de mijn activiteit gestaakt en tegenwoordig wonen er nog maar ongeveer 250 inwoners. Meer over de geschiedenis van Chloride lees je hier.
Na ons korte bezoekje aan Chloride gaan we verder richting zuiden. Na een mijl of 10 komen dan aan bij de buitengrenzen van Kingman, aan Route 66. Voordat we Kingman in rijden, gaan we rechtsaf naar de oude Route 66, die ons naar Oatman zal leiden. Deze weg is een uitdaging van 20 mijl. Veel haarspeldbochten, steile heuvels en verraderlijke rubberachtige herstelstrepen in het asfalt, die je steeds het gevoel geven dat je wegglijdt.
Ook Oatman is een verlaten dorpje, in de bergen. Gedeeltelijk een spookstadje, maar ten dele nog bewoond. Niet alleen door mensen, maar ook door ezels, "Burro's". Tegen de tijd dat we in Oatman in de saloon zijn, hebben we echt wel trek in een biertje. We zijn dan vies, stoffig, bezweet en vuil en dat moet je wegspoelen. Ok, 1 dan. En voor de rest Cola. We lopen wat rond, verkennen Oatman, kijken bij de ouderwetse brandweerkazerne en bestijgen daarna ons stalen ros weer.
We dalen dezelfde weg terug weer af als we op de heenweg zijn gestegen en komen dan dus ook weer uit in Kingman. Hier slaan we rechtsaf op Route 66. Je ziet de oude hotels uit vervlogen tijden (Route 66 Motel, Hilltop motel e.a.). Een klein stukje verder overnachten we in een modern Best Western Motel: Kings Inn. 's Avonds zoeken we een lekker steak House op: Dambar.
Index Motorreizen | De Hotels | De Route | Het Programma |
Van dag tot dag | Dag2 | 
E-mail:motorreizen@allure.nl