Dag 7, 22 juli 2010

Boulder Mountains	Gebied van beren	Anasazi Museum
Grand Staircase-Escalante	Petrified Wood	Escalante Mountains

Weer ontbeten met Nederlanders, we werden er een beetje moe van. Ben je zo ver weg van huis, in afgelegen gebieden, kom je werkelijk overal landgenoten tegen. Maar de lucht was strak blauw en we hadden er weer zin in vandaag. Na een klein stukje rijden zijn we nog even gestopt in Boulder bij een museum van Indianen overblijfselen. Dit was goed verzorgd en hier waren behoorlijk wat mooie dingen te zien. In de tuin lieten ze zien wat er zoal gegeten werd en er waren een aantal hutten nagebootst om een idee te krijgen van de verschillende soorten behuizing.

Onze route voorzag ons vervolgens van mooie uitzichten, glooiende rivieruithollingen, en van witte rotsen tot dieprode bergen. De lunchstop in Escalante bracht ons naar de bekende Subway voor een broodje. Dit was een echt boerengehuchtje, waar schattige huisjes stonden met verzorgde tuinen en echte ranches. In de rij voor ons broodje stonden twee echte cowboys. Mannen met cowboy hoeden, smerige versleten laarzen met sporen met zo'n wieltje op de hiel en houthakkers hemden. We waren in een speelfilm terect gekomen, zo leek het.

Na de lunch stond er onverwacht toch weer een mooie wandelroute op het programma, per ongeluk. We hadden ons nog wel voorgenomen daar niet meer in te tuinen, maar bij het Escalante Petrified Forest State Park ging het toch weer mis. Het park is bekend om het "petrified wood", versteend hout, iets wat ik nog nooit gezien had en je wil toch niks missen.

Daar gingen we weer, Ed deed intussen niet meer aan hiken maar aan overleven. De vorige wandelroutes hadden blaren achtergelaten en hij had niet zo'n zin in weer een klim naar boven voor een halve versteende stronk en wat rondslingerende brokken. En de donkere lucht boven ons hoofd voorspelde ook niet veel goeds. Maar het was wel mooi.

Versteend hout heeft velen kleuren, is enorm oud en heeft jaren onder speciale omstandigheden onder de grond gelegen en werden tegelijk gevonden met de resten van dinobotten. Uit die tijd stammen deze boomstammen. Na onze hike die ook weer niet echt bijzonder was behalve vermoeiend, gingen we weer op weg.

En jawel, we haalden weer een nat pak en deze keer werden we niet gespaard. Het was een korte maar heftige bui, regendruppels zo groot als kastanjes. We konden gelukkig deze keer wel schuilen en waren niet meer ver verwijderd van Bryce Canyon, waar ons hotel ook stond.

Na een kwartier konden we onze weg alweer vervolgen en kwamen we aan bij Ruby's Inn. Een zeer oude nederzetting die vroeger beheerd werd door Ruby en zijn vrouw en toen al onderdak bood aan ontdekkingsreizigers. Dit is echter helemaal uitgegroeid tot een klein toeristisch dorp en staat zelfs als plaatsnaam genoteerd op de routekaart.

Je komt echt een soort klein cowboy dorpje in, wel wat commercieel maar het geeft toch een leuk idee. De kerstpulletjes die je hier kan krijgen zijn erg grappig, maar ze verkopen ook stenen, houten beelden, cowboy hoeden en andere prullaria.
Het is ook mogelijk om paard te rijden door dit gebied, dus het rook er ook nog echt naar verse paardenpoep en leer.

Voor de deur spraken wij met Ed Beitzel, die mooie beren wist te snijden uit houtstronken. Na een tijdje kletsen met deze alleraardigste en lang van stof zijnde man, besloten we zo'n beer te kopen. Een beer van zo'n 127 cm hoog en gesneden uit kersenhout, met een heel lief gezichtje, een echte meisjesbeer. Maar ja, die kon niet tussen ons in mee op de motor dus hoe krijgen we dat gevaarte thuis? Verschepen dus. Maar dat was niet eenvoudig en na lang puzzelen, bellen en informeren, bleek dit gewoonweg niet te kunnen, op deze afgelegen locatie komen ze geen spullen halen.

Nou neemt Ed geen genoegen met "kan niet" dus er werd druk overlegd en nog eens gebeld maar het kon echt niet. We besloten er de avond maar eens over na te denken, want het zal toch niet zo zijn, dat je in het land van de onbegrensde mogelijkheden niet eens een beer kan versturen ? Misschien moesten we Scott maar eens inschakelen, die woont immers in de Verenigde Staten. Morgen proberen we het opnieuw op te lossen.

We gingen na deze lange dag op tijd naar bed, want morgen vroeg om 8.00 uur gaan met een kleine Cessna over Bryce Canyon vliegen!

|   Begin van dit verslag   |   Vorige pagina   |   Volgende pagina   |   Route   |   Programma   |   Bezienswaardigheden  |

|  Home   |   Vorige verslagen   |    E-mail : motorreizen@allure.nl |