Vandaag hebben we weer een flink aantal mijlen voor de wielen dus om 9:15 uur na een lekker ontbijtje in het restaurant White Spot aan de overkant van het hotel vertrokken naar ons volgende doel: Banff. We vertrekken weer met lichte regen wat zo de gehele ochtend blijft.
Ton Donck heeft weer zijn gele condoom aangetrokken dus met de zichtbaarheid van onze ploeg zit het wel goed. Het is echter niet van lange duur want binnen de kortste keren hangen de flarden er aan. Het condoom blijkt niet van zeer goede kwaliteit te zijn en geeft de brui er aan. Dat wordt zoeken naar een nieuw regenpakje, Ton !
We gaan eerst naar de stuwdam die zich in de Columbiariver bevindt. We stoppen even bij een soort helling waar je schepen in het water kan laten zakken en maken een filmpje waarop het lijkt of we zo uit de rivier komen rijden. We gaan weer terug en komen langs een afgebrand benzinestation. Ik heb nog zo gezegd dat je niet binnen 10 meter van de pomp mag roken, Ed.
We gaan weer verder op Highway 1 die er weer hevig op los slingert. Het lijkt er op dat je in de rondte rijdt. Gelukkig gaan de bochten net zo vaak naar rechts als naar links anders kom je niet ver. Het gebied is zo mooi met de bergen waar de sneeuw nog op ligt, het lijkt wel of je het zo kan aanraken. We rijden door Mount Revelstoke National Park en komen door Canyon Hot Springs en rijden zo Glacier National Park binnen waar zich ook de Rogers Pass bevindt.
Daar stoppen we even, want al regent het niet hard je wordt er wel erg stram en koud van. We stoppen natuurlijk regelmatig, maar hier stoppen we voor een kopje koffie. Het is even zoeken in dit grote gebouw, maar uiteindelijk vinden we iets waar we koffie kunnen krijgen. Er staat een chinees meisje achter de toonbank die zegt dat “Het weel veel te slecht is om motol te lijden” en “Dat we maar hiel moeten blijven tot het dloog is”. Dat was wel even lachen hoor, maar ze blijft vriendelijk en beleefd.
Ton is in de souvenirwinkel naar een geschikte regenjas aan het zoeken maar ze hebben zijn maat niet. Dat is opzich niet zo vreemd, want met zo’n maat moet je naar een tentenfabriek. Toch vindt hij bij het benzinestation een prachtig Harleyblauw regenjasje dat hem om het lijf gegoten lijkt. En nou maar hopen dat hij in de tas kan blijven. Hij heeft hem gelukkig inderdaad maar heel even nodig want al snel hierna wordt het stralend weer.
Na de koffie nemen we de reis weer op en gaan verder over Highway 1. Op deze weg zijn de dorpjes zeer dun gezaaid. We komen tot aan Lake Louise slechts 2 dorpjes tegen, Donald en Field. Dit zijn niet echt dorpen, maar nederzettingen waar de natives wonen. Deze mensen hebben de gewoonte om alles wat ergens valt te laten liggen, zodat het een bende van jewelste wordt. En niemand die het opruimt.
We naderen Lake Louise en besluiten daar even te stoppen. Lake Louise is een gigantische turquoise plas water tussen met bomen begroeide bergen met kale met sneeuw bedekte toppen en een kolosaal hotel dat naast het meer is geplaatst. Het is een prachtig meer met die groen-blauwe kleur die wordt veroorzaakt door het hoge kopergehalte dat hier in de bergen zit. De kleur van het water kan door de zon veranderen van groen tot blauw
en zelfs inktzwart als het regent.
Een van de vele toeristen is bereid om een foto van onze gehele groep te maken. Daarvoor wordt eerst even een bank van zijn plek gesleept om ons zo zorgvuldig mogelijk voor het meer te positioneren. De foto is gemaakt en wij maken weer aanstalten om naar de parkeerplaats te gaan waar onze Harley’s al ongeduldig op ons staan te wachten. Harley’s zijn immers gemaakt om te rijden en niet om op een parkeerplaats te staan.
We rijden door op Highway 1A en komen door Castle Mountain waarna we al snel in Banff zijn. Het is inmiddels 16:00 uur, wanneer we op het verste punt van onze reis aankomen. In het super de luxe Hotel Banf Ptarmigan Inn is alles pracht en praal. De kamers zijn ook geweldig groot en mooi. In de hal staat zelfs een opgezette beer die in deze streken veelvuldig voorkomt. Helaas hebben wij ze echter nog niet gezien.
We zitten hier in de staat Alberta en het is hier weer een uur later dan in Britisch Columbia dus is het al 17:00 uur en gaan de klokken weer voorruit. En als de 5 in de klok is... Aan de hotelbar is het goed toeven en de jongens achter de bar weten wat een motorrijder op dit uur van de dag toekomt. Dat geldt tenminste voor degenen, die de bar kunnen vinden, want sommigen onder ons moesten via een grote omweg via de buitenkant van het hotel weer naar binnen om alsnog een biertje te bemachtigen.
Na wat biertjes lopen we het stadje in en ontdekken al snel een Earls, ook een restaurant van de keten die we in Kamloops bezocht hebben. Dit moet dus ook goed zijn. Ja hoor net zo goed en net zulke leuke bediening. Hier eten we zwaardvis, wat volgens Ed geen zwaardvis was, maar wel heel lekker. Al zijn er altijd wel weer mensen die baldadig worden en niet van de peperstrooier kunnen afblijven. "Hoe ouder, hoe gekker", zal ik maar zeggen.
We hebben nog even in het leuke stadje rondgelopen maar zijn daarna terug naar het hotel gegaan voor een welverdiende nachtrust. Een aantal van ons wilde nog wat rondkijken of ze een Canadese vlag konden bemachtigen. Toen dat niet lukte hebben ze een poging gewaagd om de beer in het hotel van zijn sokkel te lichten. Ik vraag met toch werkelijk af waar ze dit ding wilden laten, laat staan meenemen.
Banff ligt in het schitterende Banff National Park aan de voet van de berg Ptarmigan. De landschappen van Banff zijn adembenemend en behoren tot de meest spectaculaire van de Rocky Mountains.
| Naar de indexpagina | Naar de vorige pagina | Naar de volgende pagina |