4e dag - Zondag 23 juli 2000
De wekker loopt om 06.30 af en na het ontbijt zijn we om 08.00 bij de motoren. Henk is gisteravond niet zo lekker naar bed gegaan en er vanmorgen ook niet lekker uitgekomen dus vraagt hij aan Jan of hij zijn motor naar Chinle wil brengen zodat hij in de camper kan rijden. Nou Jan vind het natuurlijk niet leuk dat Henk ziek is maar rijdt toch ook graag ‘n dagje op de motor, niet dan, ja toch.
We vertrekken over de US 95, een weg met heerlijke bochten die ons door de "Valley of The Gods" voert naar een bergtop met een geweldig uitzicht, allemachtig wat prachtig!
Gooseneck State Park met de Colorado Rivier
Maar wat omhoog gaat moet ook weer naar beneden. De weg naar beneden is er een met vele haarspeldbochten zowel naar links als naar rechts, (dat moet ook wel anders werd het wel een grote cirkel, ha ha) maar het geval wil dat deze weg niet verhard is, dus dat word uitkijken geblazen op deze dirtroad. Gelukkig komt alles en iedereen zonder problemen beneden en rijden we verder naar Gooseneck Valley waar de Colorado Rivier als door een ganzennek doorheen kronkelt, een "ongeloveloos" fraai gezicht.
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk maar ook ontzettend krom, er zit hier werkelijk geen recht stukje bij, pff dat is zweten zeg.
We komen bij Mexican Hat, een onvoorstelbaar mooi wonder der natuur dat je niet gelooft als je het zelf niet gezien hebt.
Hoe is het mogelijk dat dit blijft liggen, volgens mij kan hij er elk moment afvallen en dan noemen ze het gewoon Kabouter Puntmuts.
Mexican Hat
We bezoeken Monument Valley dat aan de Navajo indianen toebehoort en kijken daar onze ogen uit naar al dat moois dat de Amerikanen zomaar aan deze Navajo indianen hebben gegeven.
De "Mittens" van Monument Valley
Na al dat bezichtigen worden we ook nog bij de indianen aan tafel genodigd maar moeten ons eten wel zelf betalen, jammer nou toch, zo’n gastvrij volk dat zijn gasten voor alles laat betalen.. Hoewel de ingang in Utah ligt, ligt het grootste deel in Arizona en heeft het zijn bekendheid te danken aan John Wayne’s film, Stagecoach.
In het park is dan ook een speciaal uitkijkpunt vernoemd naar deze vermaarde filmster. We gaan niet met de motoren over het zandpad maar kunnen wel een tour boeken, maar vanwege de hitte zien we daar vanaf. Omdat ik soms niks kan bedenken gebruik ik hier en daar wat tekst van Ed, ik hoop niet dat hij mij daarvoor wegens plagiaat aanklaagt. Na een voorspoedige en geweldig mooie rit komen we om 16.30 uur (het begint er op te lijken) na 193 mijl aan in ons Best Western Hotel Canyon de Chelly Inn te Chinle aan. Er zijn nog een paar mensen die de Canyon de Chelly nog willen bezichtigen, dat is een ritje van zo’n 36 mijl, maar de anderen vermaken zich met een drankje in of naast het zwembad.
Kijk uit hoor Jan !
Nou dachten we dat we in Arizona wel een biertje bij het eten konden nuttigen maar niets is minder waar, want ook dit gebied is in handen van de Navajo indianen. Zij drinken niet en verkopen het ook niet in hun winkels. Nou, ik heb dat vroeger wel eens anders gehoord. Tot overmaat van ramp was de koelkast van de camper ook drooggelegd dus deden we het vanavond maar met een Colaatje, ook niet ongezellig toch. Van Cola krijg je losse voeten dus stoppen we ze maar gauw onder de lakens want morgen hebben we ze weer hard nodig.