Dag 9.

15 augustus 2008

Om 4:50 uur wordt Jan paniekerig wakker geroepen door Gerard:"inbrekers, inbrekers, er lopen inbrekers in de kamer". Toen Jan oprees schreeuwde Gerard: "kijk er komen er nog meer!" Wat was het geval? in deze schitterende kamer was een hang- en legkast met spiegeldeuren. Gerard was wakker geworden en zag zichzelf in de spiegel dus dacht hij dat er inbrekers in de kamer liepen. Toen Jan ook nog eens omhoog kwam zag hij er plotseling nog meer. Nou laat ik je uit de droom helpen Gerard, inbrekers komen nooit aan het eind van de vakantie maar altijd in het begin want dan is de buit waarschijnlijk groter.

De laatste dag, weer terug in de VS
Na deze hilariteit is Jan opgestaan en gaan douchen. Vervolgens gingen we de spullen inpakken en op de motor plaatsen. Iedereen was lekker op tijd dus konden we 5:30 uur in het donker vertrekken. Na 5 minuten waren we bij de Canadees/Amerikaanse grens waar we zonder veel moeite werden binnengelaten. Ze waren niet erg vriendelijk, want ze moeten wel even laten merken wie er de baas is.

Enkele kilometers verder werd even gestopt omdat het toch wat kouder was dan sommigen van ons dachten. De hele rit gaat over Interstate 5 dus hebben we flink de sokken er in. Onderweg stoppen we nog even bij een Dennys voor een laatste ontbijtje. De dames zijn bij Dennys flink opgepoetst want iedereen loopt daar met een glimlach van oor tot oor. Het ontbijt gaat er wel weer in en het wordt tijd om het laatste stukje af te leggen.

Voertuigen in alle soorten en maten tijdens onze motorreis  door Canada
We willen graag om 9:00 uur bij Eagle Rider zijn. Als we in de buurt van Seattle zijn wordt het alsmaar drukker en drukker en het verkeer raast aan alle kanten om je heen. Gelukkig mogen wij van de carpoolstrook gebruik maken.

Dit is een strook, waar je alleen op mag rijden als er minimaal 2 personen in de auto zitten. Deze strook is ook opengesteld voor motoren. We zijn bij Seattle, maar dat wil nog niet zeggen dat je er bent, want we rijden al een half uur op de rondweg en gaan er nog steeds niet af.

We moeten de motoren met een volle tank afleveren dus gaan we op zoek naar een tankstation. Hiervoor moeten we wel de weg af, want langs de Intertates zijn geen tankstations te vinden. Na het tanken gaan we de Interstate weer op en zijn dan binnen 5 minuten bij Eagle Riders. We komen daar om 9:15 aan en hebben 130 mijl gereden. We hebben totaal 1782 mijl gereden, dat is ongeveer 2851 kilometers.

Aan het einde van onze motorreis door CanadaHet inleveren van de motoren gaat probleemloos en de shuttlebus brengt ons naar het vliegveld. We zijn ruim op tijd dus zoeken we even een plekje op waar we wat kunnen drinken. Ed en Ton willen nog even roken en dat mag alleen maar buiten. In die drinkgelegenheid komen er 2 veiligheidsmedewerkers naar ons toe en moeten wij ons allemaal legitimeren, waarvoor weet ik niet maar het was de wet volgens de veiligheidsdienst.

Omdat Ed door de thuisbasis wat werkzaamheden heeft laten uitvoeren gaat het inchecken vrij eenvoudig en snel. Nadat we de nodige veiligheidsvoorzieningen hebben doorstaan, schoenen uit en riemen af hebben gedaan, zijn we met onze boardingpas in de hand eindelijk door al die poespas heen en kunnen we naar de gate.

Bij de gate konden we $ 750,00 krijgen als we onze plek af zouden staan, want zoals altijd is ook deze vlucht overgeboekt en hebben ze stoelen nodig. Wij maken daar natuurlijk geen gebruik van en gaan gewoon zitten. George probeert zijn zitpositie te verbeteren door te zeggen dat zijn stoel stuk is en de leuning niet achteruit kan. Hij krijgt een andere plek en zit lekker ruim.

Om 13:00 uur stijgen we op en om 7:10 Nederlandse tijd landen we op Schiphol. De bagageafhandeling gaat ook lekker vlot en zo staan we vrij snel in de aankomsthal waar Lisette op Ed staat te wachten. We nemen afscheid van Ed en gaan naar buiten waar Cor met zijn busje ons al op staat te wachten. We rijden naar de Willem lll straat en gaan naar de serre waar Ank heerlijke koffie en broodjes klaar heeft staan. Alle dames zijn ook aanwezig dus wordt het nog even een gezellige boel. We praten wat bij en dan gaat ieder weer zijns weegs. Dit is weer het einde van een enerverende motortrip in de Rocky Mountains van Canada. Wij bedanken Ed voor zijn inzet bij het organiseren van deze schitterende reis.



| Naar de indexpagina | Naar de vorige pagina |