Geheel in stijl met het poldermodel, hebben we heel democratisch besloten om dit jaar onze route in Colorado te gaan rijden. Tijdens onze millenniumreis in het jaar 2000 hebben we al een groot deel van Colorado gezien en dat smaakte absoluut naar meer.....
De staat Colorado kenmerkt zich door de vele uitgestrekte bossen en de rustige, brede asfaltwegen met veel, heel veel bochten. En tja, rechtdoor rijden kunnen we overal..... Een van de criteria om voor Colorado te kiezen is de mogelijkheid om lekker zonder helm op te kunnen toeren.
Deze pagina geeft een indruk van wat je verwachten kunt. Alle links openen in een nieuw browserwindow, zodat deze pagina altijd actief blijft. Ook heb ik een overzicht gemaakt van de hotels waar we overnachten.
We verzamelen om 09.00 uur op Schiphol voor de vlucht per KLM/Northwest Airlines naar Denver. Onderweg wordt er overgestapt in Minneapolis. Direct na aankomst nemen we de gratis shuttlebus of een paar taxi's naar ons hotel. Het hotel ligt op ongeveer 8 mijl van de luchthaven. Het vluchtschema is als volgt :
| 6 september | Amsterdam | - | Minneapolis | vertrek | 11.10 | aankomst | 13.00 |
| 6 september | Minneapolis | - | Denver | vertrek | 14.25 | aankomst | 15.32 |
| 15 september | Denver | - | Detroit | vertrek | 15.05 | aankomst | 19.57 |
| 15 september | Detroit | - | Amsterdam | vertrek | 21.30 | aankomst | 11.20 |
Ik denk toch wel dat daar wat koels te drinken zal zijn, zeker ? Het hotel zelf heeft geen bar, maar gelukkig zijn we inventief. Dat komt vast goed. Zo heel laat zullen we het trouwens toch wel niet maken, na onze reis van 12 uur en het tijdsverschil van 8 uur.
We worden er al bedreven in, dus het ophalen van de motoren zal wel soepel verlopen. We kunnen vanaf 9 uur bellen met Eaglerider om te checken hoe laat we de motoren kunnen ophalen. Het einddoel van vandaag is Loveland. Niet te ver, maar al wel met een lekkere rit. Er zitten zoals gezegd stukken bij, die we al eerder hebben gereden, maar dat neemt niet weg, dat ze toch de moeite waard zijn. Bovendien : We worden nu niet opgehouden door een weerbarstige camper. En Jan gaat het ook meer naar zijn zin krijgen....
We rijden eerst een stukje zuidwaarts over de Interstate (I 70), om de stad uit te komen. Als we echt vroeg kunnen rijden, kunnen we zelfs een groter stuk binnendoor rijden, via Nederland. Daarna gaan we in noordwestelijke richting verder over de US 40 en door Arapaho National Forest naar Granby.
We passeren onderweg Winterpark en het "geweldige" Grand Lake. Vorige keer wilden we koffie drinken op de veranda, maar toen ging het geheel pas om 12.00 uur open, dus vertrokken we maar weer. Dit keer kunnen we het beter maar meteen overslaan. Van daaruit is het nog maar een klein stukje naar de westelijke ingang van het Rocky Mountains National Park. Daar slingeren we doorheen en komen uit in Estes Park, waar we vorige keer tijdens de laatste 500 meter overvallen werden door een enorme regenbui, vlak bij het hotel, waar we toen overnachtten. Dit keer rijden we snel door en leggen de laatste 30 mijl naar Loveland af langs de rivier de Big Thompson.
Vandaag gaan we naar het noorden. We verlaten de bergen en rijden een stuk door de woestijn over de snelweg (I 25). We passeren na zo'n 42 mijl de staatsgrens met Wyoming. Gelukkig hoeft ook daar geen helm te worden gedragen. In zowel Colorado als in Wyoming kom je nog veel de goudzoekers-sfeer van het Wilde Westen tegen. Bij Cheyenne verlaten we de interstate en gaan verder via de US 85. Bij Sundance gaan we een klein stukje in westelijke richting en we maken een stop bij Devil's Tower. De legende zegt, dat 8 kinderen, éé jongen en zeven meisjes aan het spelen waren, toen een van de jongens in een beer veranderde. Die probeerde de meisje te pakken, toen de berg omhoog kwam. De groeven in de berg zijn afkomstig van de klauwen van de beer. Er zijn verschillende veersies van het verhaal, soms over 2 jongens, soms over twee meisjes, maar altijd met een gigantische beer.
We vervolgen onze rit door het Black Hills National Forest in de richting van Spearfish. We rijden dan door Spearfish Canyon, een scenic area van 30 - 60 miljoen jaar oud (we kijken niet op een jaar of wat), met de zogenaamde Bridal Veil Falls aan US 14.
Een kleine 40 mijl verder zijn we dan in Sturgis, bekend om de gigantische jaarlijkse Rally. Jaarlijks doen zo'n 500.000 motorrijders mee aan dit evenement. Uiterlijk van zowel mens als machine spelen hier een grote rol. Vanavond maar eens een lekkere steak met Bud Light. Of zoiets....
Zoals gewoonlijk beginnen we weer op tijd met onze rit. Het eerste punt dat we bezoeken is Deadwood. Deadwood is een oud Western stadje met casino's en een oude goudmijn. Via de US 385 rijden we dan in zuidelijke richting naar Rapid City. Iets voorbij Rapid City bezoeken we dan het wereldberoemde Mount Rushmore, gemaakt door Gutzon Borglum. Hier staan de hoofden van :
Mount Rushmore weerspiegelt 150 jaar Amerikaanse geschiedenis. We trekken wat tijd uit voor de grote souvenirshop (T-Shirts !) en om rond te kijken bij het monument.
Daarna rijden we verder via Keystone en de als moeilijk bestempelde Iron Mountain Road naar het zuiden, op weg naar Custer State Park. Onderweg passeren we daarbij de indiaanse tegenhanger van Mount Rushmore : Crazy Horse Memorial.
Het monument is gemaakt door Korczak Ziolkowski, op verzoek van het opperhoofd van de Lakota Indianen. Zij staan er op dat hij Crazy Horse maakt en wel in de Black Hills van South Dakota. In de zomer van 1939 werkt hij kort als assistent van Gutzon Borglum, die dan al bezig is met Mt. Rushmore Memorial.
Ook tijdens eerdere motorreizen hadden we verwacht bisons in het wild aan te treffen, maar dat is toen alsmaar niet gebeurd. Garanties tot aan de voordeur, maar dit keer gaat het echt gebeuren. In Custer State Park lopen ze echt in groten getale los rond. We maken een lus in Custer State Park en rijden dan onder andere de beroemde Needles Highway.
Het zijn allemaal geen enorme afstanden, maar je zult zien dat er in een klein gebied veel te zien is met prachtige motor-wegen. Gelukkig zijn we er niet in het weekend. Als we er genoeg van hebben, zetten we koers naar Newcastle. We zijn dan inmiddes weer net de grens met Wyoming gepasseerd. Op weg daar naar toe passeren we een grote locatie met veel restanten van beenderen van Mammoeten. Tja. Echte museum-types zijn we niet, natuurlijk. Maar je vindt ze hier in Europa nu eenmaal niet. Nou ja, we zien wel. We rijden via de Thunder Basin National Grasslands naar Casper voor de overnachting. En het drankje natuurlijk, in de bar van het hotel dit keer.
Het wordt tijd om weer naar Colorado te gaan. Motoren getankt, chroom gepoetst. Lekker op tijd weg, want het eerste stuk is niet zo bijzonder vandaag. We rijden in zuidelijke richting over de US 487 naar Medicine Bow. Van daaruit gaan we verder naar Laramie en passeren een gebied met overblijfselen van Dinosaurussen. Bij Laramie houden we de US 287 tot Wellington aan en we gaan dan over de scenic route 14 door het Roosevelt National Forest naar Steamboat Springs. In Steamboat Springs overnachten we in het hart van het skigebied en in hetzelfde hotel als vorige keer.
Vandaag is..... 11 september.... Een memorial day. Een jaar geleden veranderde de wereld. Ik ben benieuwd, wat we daarvan meemaken. Veel vlaggen, daar ben ik zeker van.
Voorlopig rijden we in de bergen. Bochten, bochten en nog eens bochten. Prachtige vergezichten (niet in een bocht naar kijken) en schitterende wegen. Na het ontbijt gaan we op weg in zuidelijke richting. We volgen de US 40 naar Granby en verder naar Winterpark. Bij Empire gaan we de snelweg op, maar wel een hele mooie. Ook hier weer bochten en bergen en we rijden over de mooie Loveland Pass. Er zijn weinig snelwegen die zo de moeite waard zijn om te rijden.
Het is maar een klein stukje, want we nemen vervolgens de US 6 naar Keystone. Deze Loop-road van 30 mijl brengt ons bij Dillon weer op de Interstate. Bij het skigebied van Copper Mountain resort gaan we de US 91 volgen naar het zuiden. We rijden dan door tot aan Leadville, Amerika's hoogst gelegen plaats op 10.430 voet (3,18 km). Aansluitend nemen we de US 82 naar het westen, naar het mondaine Aspen.
We rijden bijtijds weg, want er valt veel te genieten vandaag. De afstand is weliswaar vrij groot, maar de wegen van vandaag rijden vrij snel. Ok,we gaan eerst de US 82 een stukje terug in zuidelijke richting. Daarna vervolgen we onze koers richting zuiden via de US 24 naar Buena Vista. Waarom die plaats zo heet ? Tja... Het is één lange scenic route tot aan Poncha Springs, waar we rechtsaf slaan in westelijke richting naar Gunnison.
Iets voorbij Gunnison krijgen we een probleem : We moeten kiezen uit 2 fantastische routes. We kunnen ze niet allebei doen en in afstand maakt het niet zoveel uit. De ene hebben we vorige keer al gereden en leidt ons via het prachtige Ouray [zie foto links] en Silverton naar Durango. Dat is een prachtige weg.
De andere weg is ook een scenic route, die ons over behoorlijke bergpassen leidt. Ik stel voor die laatste te kiezen, omdat we dan weer eens een stuk rijden, dat we nog niet kennen. In dat geval nemen we de US 149 naar het zuiden en vervolgens de US 160 naar het westen, tot aan Durango.
Ook vandaag staan we bijtijds op, zodat we ontbeten hebben, als we de stoomtrein om 08.15 uur vanuit het centrum van Durango zien vertrekken. Daarna bestijgen wij ons eigen stalen ros en zetten koers naar Mesa Verde National Park. Vorige keer stond dat in brand, zodat we er niet in konden.
Hoewel ik vermoed dat wij de cliff-dwellings vrij snel gezien zullen hebben, is de rit het park in wel heel bijzonder. Vrijwel direct na de entree stijgt de weg razendsnel en met veel bochten komen we bij de top, waar we een prachtig uitzicht hebben, tot aan Four Corners aan toe !
Daarna rijden we via de US 145 naar het noorden. De terugreis is dan begonnen, helaas. Via Telluride rijden we naar Montrose. Als we voldoende tijd hebben kunnen we via de Noord Rim van de Black Canyon of The Gunnison gaan, anders moeten we volstaan met de South Rim. Vanaf de Black Canyon is het nog ongeveer dertig mijl tot aan Gunnison, waar we overnachten.
De laatste motordag, jammer genoeg. We verlaten Gunnison en rijden de US 50 in oostelijke richting. Bij Poncha Springs gaan we naar het noorden over de US 24. Deze scenic route vervolgen we tot aan Woodland Park, dat op een hoogte van ongveer 9000 voet (bijna 3 kilometer) ligt. Daar nemen we de State route 67 naar Deckers en vervolgens de US 285 naar Denver. Het zit erop.
Vandaag gaan we weer terug naar Nederland. We hebben 's morgens nog wel even de tijd om te shoppen, want onze vlucht vertrekt 's middags rond een uur of drie. We vliegen dan terug via Detroit en nemen dan weer voor een jaar afscheid van de States. Waar gaan we volgend jaar heen ?
Aankomst op Schiphol. Einde van opnieuw een fantastische motortour. Het normale leven roept weer. En dan is een lekdijkje het toch ineens niet helemaal meer.....
Home |
De Route |
De Hotels |
E-mail : motorreizen@allure.nl
